Tâhir-i Buhârî (Tâhir Bin Ahmed)
Hanefî mezhebi fıkıh âlimlerinin büyüklerinden. İsmi, Tâhir bin Ahmed bin Abdürreşîd bin Hüseyn el-Buhârî olup, lakabı İftihârüddîn’dir. Buhârâ ehlindendir. 482 (m. 1090) senesinde doğdu. 542 (m. 1147) senesinde vefât etti. Zamanında, Mâverâünnehr’de bulunan âlimlerin en büyüğü, bir tanesi idi. İlmi, babası Kavvâmüddîn Ahmed ve başka âlimlerden aldı. Kendilerinden ilim öğrendiği hocaları, silsile yoluyla İmâm-ı a’zam efendimize dayanmaktadır. Kendisinden ise, birçok kimse ilim öğrenip istifâde etmişlerdir.
Ahmed İbni Kemâl Paşa hazretleri, fıkıh âlimlerinin derecelerini bildirirken, Tâhir-i Buhârî hazretlerini, mes’elelerde müctehid olan âlimler tabakasında zikretmekte ve bu tabakada bulunan âlimlerin, mezheb imâmının rivâyeti ya’nî ictihâdı bulunmayan mes’elelerde ictihâd selâhiyetinde olduklarını, usûl ve fürû’da mezheb imamına muhalefet edemiyeceklerini bildirmektedir.
Tâhir-i Buhârî ( radıyallahü anh ), Hülâsat-ül-fetâvâ ve Nisâb isimli meşhûr eserlerin sahibidir. Ayrıca, Hazânet-ül-vâkı’ât ve başka eserleri vardır.
1) El-A’lâm cild-3, sh. 220
2) El-Fevâid-ül-behiyye sh. 84
3) Cevâhir-ül-mudiyye cild-1, sh. 265
4) Miftâh-üs-se’âde cild-2, sh. 278
